Triest

Port u północnych wybrzeży Adriatyku, nad Zatoką Triesteńską, niecałe 200km od Wenecji, tuż obok granicy ze Słowenią. Od końca XIV wieku należało do Austrii, później do Austro-Węgier. W 1919 roku włączone do Włoch. Pełni funkcję stolicy regionu, czyli jest ważnym środkiem administracyjnym. Jako miasto portowe odgrywa również dużą rolę w handlu i turystyce kraju, a dostęp do Morza Adriatyckiego jest szczególna zachętą dla turystów do spędzania tu letnich wakacji. Znaleźć tu można liczne pomniki i miejsca do zwiedzania. Istnieje możliwość zwiedzania indywidualnego lub wykupienia wycieczki fakultatywnej od armatora. Należy jednak pamiętać, że wycieczki fakultatywne nie są dostępne w języku polskim!

Jak poruszać się po mieście?
Historyczne centrum Triestu znajduje się w niedalekiej odległości od portu, tak więc spacer będzie najlepszym sposobem zwiedzania. Do Pałacu Miramare można udać się autobusem

Atrakcje w porcie:

1. Zamek Miramare - Trieście to przepiękna budowla wzniesiona na cyplu skalistego przylądka nad samym brzegiem morza w latach 1856-1870. W połowie XIX w. arcyksiążę Maksymilian Ferdynand, brat cesarza Franciszka Józefa postanowił wykupić cypel i postawić tam zamek swoich marzeń. Niestety nie dożył ukończenia budowy, został zastrzelony, a jego żona postradała zmysły. Do dziś krąży legenda, że kto spędzi noc w zamku, źle skończy. Jeśli chodzi o architekturę obiektu to widać tu połączenie elementów z różnych stylów architektonicznych (typowy eklektyzm). Posiadłość zaprojektował Austriak Carl Junker, z zewnątrz prezentuje się bajkowo, otaczają ją piękne parki z unikatową roślinnością, rzeźby i oczka wodne. Znajduje się tu także palmiarnia, miniaturowy zamek i ogród botaniczny. We wnętrzu można podziwiać: Salon Monarchów z portretami królów i cesarzy; Sypialnię; wspaniałe łoże podarowane Maksymilianowi Fernandowi przez papieża Piusa IX, które nigdy nie zostało użyte, bowiem Maksymilian nie zdążył z niego skorzystać; liczne obrazy. Część komnat została urządzona, jako pomieszczenia okrętowe, co wiązało się z przywiązaniem Maksymiliana do marynarki austriackiej.
   Informacje praktyczne:
   Zamek jest udostępniany dla zwiedzających codziennie w godzinach 7:00-19:00. Cena biletu wstępu: dorośli €4/os., dzieci €2/os.
2. Katedra św. Justyna (Cattedrale di San Giusto) - powstała z połączenia dwóch bazylik romańskich: Santa Maria Assunta i San Giusto w XIV w. Położona nieopodal ruin bazyliki rzymskiej, prezentuje typowo triesteńską syntezę stylów. Wyróżnia ją niesymetryczna fasada w większości romańska z imponującą gotycką rozetą, trzema ozdobnymi portalami i pięcioma kolumnami rzymskimi. Filary przy wejściu pochodzą z grobowca rzymskiego. Wnętrze świątyni podzielono na pięć naw o różnych szerokościach, przy czyn jedna (po prawej stronie) jest zwieńczona kopułą. Pomiędzy bizantyjskimi kolumnami, można zauważyć przepiękne freski z XIII w. przedstawiające św. Justyna. Warto zwiedzić absydę św. Justyna, gdzie na szczególna uwagę zasługuje XIII-wieczna mozaika, oraz drugą absydę, jaka pozostała z kościoła Santa Maria Assunta z mozaiką XII-wieczną. Z lewej nawy przechodzi się do baptysterium św. Jana oraz do skarbca, gdzie znajduje się ośmiokątna misa chrzcielna z IX wieku. Do lewej ściany katedry przylega dzwonnica, gdzie w mury włączono elementy portyku świątyni rzymskiej. Poza katolicką Katedrą św. Justyna istnieje w mieście wiele świątyń innych wyznań, co świadczy o zawiłej historii Triestu leżącego na granicy świata słowiańskiego i łacińskiego.
3. Twierdza San Giusto – została zbudowana dla celów wojennych w XV w. na jednym ze wzniesień Triestu, na ruinach dawnego zamku weneckiego. Początkowo była to dwupiętrowa budowla z kwadratową wieżą obok, w której utworzono posterunek wojskowy. W XVI w. zdecydowano rozbudować San Giusto: otoczono go wysokim, półokrągłym murem i wzniesiono bastiony. Przez wieki twierdza niszczała, były plany jej dalszej rozbudowy i rekonstrukcji. Dopiero w 1930 r. włoskie władze postanowiły przywrócić jej dawny wygląd i udostępnić dla zwiedzających. W całej swej historii fort był używany dwukrotnie: w 1813 r. przez wojska Napoleona, które próbowały stawić opór oblężeniu floty austriackiej i w 1945 r. służył wojskom niemieckim. Od 2001 r. w zamku mieści się Museo Civico, w którym można podziwiać: salę pamięci, salę Wenecką z cennymi gobelinami i meblami, dzwonnicę, herby rodzin szlacheckich, kolekcję broni, rzeźby, oryginalne XV-wieczne napisy na ścianach, fragmenty architektoniczne z czasów rzymskich. W podziemiach zamku można obejrzeć ciąg tuneli, które obecnie są w fazie badań. Mijając ogromny dziedziniec można dotrzeć na schody, które prowadzą na taras widokowy, skąd rozciąga się wspaniały widok na miasto.
4. Teatr Rzymski – został zbudowany za panowania cesarza Trajana około 100 r., u stóp wzgórza San Giusto, z widokiem na morze. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego amfiteatry wyszły z mody i ostatecznie teatr zasypano. Został odkryty pod koniec 1930 r. w trakcie rozbudowy miasta. Jest jednym z nielicznych przykładów architektury romańskiej w mieście. Pierwotnie teatr był usytuowany blisko nabrzeża, jednak dynamiczny rozwój miasta i zabudowa terenu znacznie oddaliła go portu. Dziś fragment konstrukcji znajduje się na łagodnym zboczu wzgórza, zbudowany jest z kamienia i drewna. Teatr Rzymski to niewątpliwie jeden z bardziej interesujących zabytków w mieście, całość jest widoczna dla turystów z ciągnącej się nieopodal alejki spacerowej. Można dokładnie zobaczyć scenę amfiteatru, miejsca dla widowni, fragmenty murów. Podczas wykopalisk w 1930 r. odnaleziono trzy inskrypcje z okresu Trajana ściśle związane z rozwojem teatru oraz rzeźby, które znajdują się w Muzeo Civico. Z dawnych zabudowań z czasów rzymskich zachowała się także: brama z 33 r. p.n.e. wraz z łukiem Arco di Riccardo, która wchodziła w kompleks obwarowań miejskich z tego okresu; oraz świątynie poświęcone Zeusowi i Atenie, a wznoszące się na wzgórzu St. Giusto.
5. Piazza dell Unita d’Italia - to główny plac w mieście, wokół którego wznoszą się przepiękne zabytkowe budowle. Początkowo plac był nazywany Piazza św. Piotra, swą obecną nazwę przyjął w 1955 r. Przez wieki był wielokrotnie przebudowywany, w latach 2001-2005 został poddany gruntownej renowacji. Jego łączna powierzchnia to ponad 10 tys. m2. Z ciekawych budowli otaczających plac wymienić można: ratusz z wieżą, z eklektyczną fasadą i zwieńczony dzwonnicą (z 1875 r.); pałace – Modello i Stratti (z 1839 r.) z Kawiarnią Luster; budynek Rządu; secesyjny hotel Duca d’Aosta; pałac Lloyd Trestino; pałac Pitteri z 1780 r. Na olbrzymiej przestrzeni, zwróconej jedną stroną na morze, znajdują się także: kolumna z posągiem z brązu Karola VI Henryka z 1728 r.; Fontanna Czterech Kontynentów z czasów Marii Teresy, która była końcowym odcinkiem akweduktu; oraz dwa artystyczne maszty. W pobliżu, przy placu Verdiego wznosi się teatr (wzorowany na La Scali) noszący imię wielkiego włoskiego kompozytora. A w jego sąsiedztwie można zobaczyć Wielki Kanał, który został wykopany na Przedmieściu Terezjańskim pod koniec I połowy XVIII w.
6. Synagoga (Tempio Israelitico di Trieste) - żydowski dom modlitwy zbudowany w latach 1908-1912 przez architektów Ruggero i Arduino Berlamów. Oficjalne odsłonięcie świątyni nastąpiło w 1912 r. przy udziale władz miejskich; odtąd zastąpiła ona cztery mniejsze synagogi istniejące w mieście. Synagoga reprezentuje ciekawą mieszaninę różnych stylów architektonicznych, jednak głównym zamiarem jej twórców było uchwycenie stylu starożytnej architektury żydowskiej. Centralną kopułę wspierają marmurowe kolumny, wnęki okienne i wejściowe mają półkolisty kształt, zewnętrzną elewację zdobią mniejsze poboczne kopuły, całość wykończono w jasnej tonacji. W czasie II wojny światowej synagoga była zmuszona do zaprzestania swej działalności, po 1945 r. zaczęło funkcjonować ponownie. Dziś jest jedną z największych i najważniejszych świątyń żydowskich w Europie.
7. Bazylika św. Sylwestra - pochodzi z XI w. i jest jedną z najstarszych świątyń w mieście. Zlokalizowana nieopodal kościoła Santa Maria Maggiore stanowi ciekawą atrakcję turystyczną. Tradycja głosi, że fundamenty bazyliki znajdują się w miejscu narodzin męczennic chrześcijańskich Eufemii i Tekli, co dla uczonych jest mało prawdopodobne. Świątynia została zbudowana w stylu romańskim na prośbę biskupa Bernarda, do dziś zachowało się wiele oryginalnych elementów, np. boczne okna i łuki na elewacji. Pewne zmiany w konstrukcji budynku wprowadzono podczas remontu w 1927 r. Na lewo od świątyni wznosi się dzwonnica, którą zdobi elegancki portyk wsparty na dwóch kolumnach. Uważa się, że dzwonnicę zbudowano w średniowieczu w celach obronnych. Wnętrze kościoła ma nieregularny kształt z absydą, składa się z nawy głównej oraz dwóch naw rozdzielonych kolumnami. W prezbiterium znajduje się chrzcielnica oraz marmurowa tablica przedstawiająca Wieczerzę Pańską, za którą wisi krucyfiks z kutego żelaza datowany na 1700 r. Na ścianach można zauważyć pozostałości fresków z XIV w. ukazujące sceny z życia cesarza Konstantyna oraz Zwiastowanie. Na podłodze przed ołtarzem znajduje się grób z 1525 r., a drugi z 1616 r. umieszczony jest w lewej ścianie budynku. Dziś bazylika jest miejscem kultu kościoła ewangelicko-reformowanego